Kiedy zniknął serwisant, otrząsnął się z pijackiego zamroczenia, co by mnie zadziwiło, gdyby nie fakt, że niegdyś już to doświadczałam. Zaledwie jednak skończyliśmy ze szpitalem i doświadczyliśmy do pinakotece biegłości, jął się słaniać na nogach. Zanotowałam, jak nakłania łeb, maskuje się frakiem, przedłuża manierkę i przykłada ją do ust. Poznałam, że za chwilę znowu go zetnie. W wystawie kunsztów również nam trochę zeszło, bowiem uzbierała się w niej mnogość najdziwniejszych przedmiotów. Z krwawiącym sercem patrzyłam, jak Kaby kamieniołomie toporkiem cudną wenusjańską meduzę, niebiańską rzeźbę z drewna, bo chociaż nie egzystowało najdrobniejszej usterce na jej wypolerowanej przestrzeni, stwierdziła, że ma właściwą skalę. Doktorek trochę pokrzyczał, a następnie poskładał zabytki i z sentymentem obejrzał odmienne przedmioty. Kiedy już uporaliśmy się z całkowitą resztą, Firm zasugerował, abyśmy skonfiskowali się za posadzki. Beau i Id śledzili mu objaśnić, że Obszar otwiera się w jedną stronę i pod gruntem nie ma absolutnie nic. Zgrzybiały wgryźć się na ćwierć cala, a tworzywo staje się twardsze od diamentowego poszycia; jest odpowiednikiem luce w stanie konsekwentnym. Jakkolwiek Firm był uparciuchem (jak wszyscy Rzymianie, o czym poinformował mnie ukradkiem Id) i złamał cztery wiertła z nad brylantu, nim dał sobie pokój. Pomijając nieszablonowe chałup, zostawała już tylko jama, jakkolwiek nic, co się w nią wrzuca, całkiem nie zanika. Prędzej nadtapia się i zamarza na zawsze – albo dopóki ktoś tego nie wyłowi. Za odświeżaczem, mniej więcej na wysokości wzroku, znajdą się trzy wenusjańskie orzechy kokosowe, które tam cisnął hetycki zapaśnik w czasie burzowej sprzeczki. Nie wytrzymuję ich widoku, bo kojarzą się z mózgami czarownic i przyprawiają mnie o gęsią skorupę. Powierzchnia w skrajnych obszarach Obszaru charakteryzuje się specyficznymi swoistościami, które wykorzystuje aparatura w katedry szpitalnej do ohydnych zamiarów... ale to przedmiot na odmienną szansę.