Dostrzegłszy z tyłu Lili, pomyślałam: Mój Boże, na jej rejonie również bym trzaskała z pysze, lecz do diaska, nie egzystowałabym taka pewna siebie! Zanim Bruce wypatrzył Beauvoir, ten skonfiskował głos niepytany: – Nie maci motywu cię doceniać, mój damy, już prędzej na odwrót. Wszelako wyruszam się w Miejscu zabójczo dręczyć, wybitniej aniżeli w Bostonie, a zawsze ciągnęły mnie śmiałe ryzyka. Nawet te obarczone podniosłym ryzykiem. Jestem z tobą, mój damy. Poczułam napór w piersi, odgłos w skroniach i zdało mi się, że podsłuchuję mruknięcie Siedem Ce: – Do luftu z tymi szujami Pająkami! Ja z wami! Doktorek dźwignął się przy barze. Zadział wałek, kłaki posiadał zmierzwione. Łapał za szyjkę wolną półlitrówkę, dół karafki zniszczył o szynkwas, a resztą pogroził i ryknął: – Ubiczowanie Paranaukowy.. i Niemców! – Śmierć Pająkom i Niemcom! – pośpieszył z przekładaniem Beau. Doktorek nie przewrócił się, aczkolwiek musiał mocno podtrzymywać się baru. W Obszarze, w leku i na zewnątrz, wyrządziło się ciszej niż ilekroć, odkąd sięgam pamięcią. Bruce jął zarządzać wzrok na Siuda Nim go na nim odroczył, podsłuchałam przyzwanie Beauvoir: – Dziewczyno Forzace? Jowialne, pomyślałam. Oglądając się na hrabiankę, poczułam na sobie piszczenia wszystkich dzisiejszych. Ejże, to ja! To nie powinno mnie spotykać! Różnorakich i owszem, ale nie mnie! Ja tu tylko manipuluję. Jestem przeciętną Gretą... O, nie... Tymczasem wciąż na mnie patrzono. Niepokoiła rozszerzająca się cisza i odczucie zastygłej rzeczywistości. Wiedziałam, że muszę coś mówić, cokolwiek, chociażby wyrażenie na cztery litery. Aż nagle rozpoznałam ten wariant ciszy. Jakby w środku szerokiego miasta w ciągu sekundy wytłumiono wszelki huk. Albo jakby Erich świergotał dalej bez poplecznictwa fortepianu. Jakby wiatr odmian ścichł na amen. Kiedy odwracałam się do nich oparciami, domyślałam się już całkowitego.